Bir Silah Olarak Gazete

Tabi ki basılı yayın büyük bir silahtır. Kitapçıda çalıştığım bir dönemde çocuk kitaplarının arasına nasıl propagandalar sıkıştırıldığını, ilkokul çağındaki çocuklara hangi okulların nasıl kitaplar tavsiye ettiklerini görmem 451 fahrenhayt'ta alev alan maddenin ne kadar yönlendirici olduğunu daha farklı gözlerle görmeme sebep oldu.

Bu yazıda milliyet gazetesinin fenerbahçe düşmanlığını, taraf'ın kafası karışık neo-liberal hallerini yahut bulvar gazetesinin bahsettiği dürüm tır açan komşu kızını konu etmiyorum.

Vurdu mu kıran, gerçekten silah olan bir gazeteyi yazacağım. Gazetenin ne olduğunun önemi yok ama pazar günü gazeteler kalınlaştığı için (kağıt ereksiyonu?) onlar daha faydalı olacaktır bu silahın yapımında.

"Girizgahı yaptım şefik abi, gel yaz!"

Millwall Brick (Millwall tuğlası) adı verilen bu bükülmüş gazetenin ortaya çıkış hikayesi şöyle; 1960'ların sonlarında İngiltere'de tavan yapmış olan holigan terörüne (bu da ne demekse artık, medya ağzı kullandım refik!) önlem almak isteyen polis (a.c.a.b. olarak adlandırmak daha makuldur bizim cenahta) taraftarların üzerinde silah olarak kullanılabilecek ne varsa, artık kalem mi olur, anahtarlık mı olur, doc martens botlar mı olur, el koymaya başlayınca Millwall'un leşleri bu silahı keşfeder. Ne de olsa sadece gazete!

The Guardian / Financial Times gibi her zaman kalın olan gazeteler bu iş için gayet uygunlardı. Ama gel zaman git zaman polis (a.c.a.b.) bu işçi sınıfı dazlaklarının ellerinde kelebek gibi duran (at ve kelebek göndermesi yaptım refik!) bu gazetelerden kıllanır. Haliyle günlük basit gazeteleri (artık akşam mı olur, posta mı olur) dürmeye başlar bu gençler.

"Gelişme kısmı da tamam hocam, böyle yazılıyodu dimi kompozisyon?"

Sıra geldi bu gazeteyi nasıl düreceğimizi öğrenmeye. Gazeteyi açıyoruz önce tamamen, orta sayfada bira reklamı varsa gidip bira alıyoruz, ha zaten biramız varsa daha evvelden, yudumluyoruz onu. Dürüyoruz gazeteyi bi güzel, rulo yapıyoruz da diyebilir lahmacun yemeyen arkadaşlar. Tamamen dürdükten sonra ortadan ikiye katlıyoruz bunu. Ve mika kadar sert bir gazete tomarı oluyor elimizde. (İçimdeki gereksiz şakacı hemen cem yılmaz'ın "burada yapılmışı var" şakasını hatırlıyor)


Islak havlu, yaş odun terimlerine alışkın kişilerin hoşuna gidecek bir detay vereyim hemen. Bu gazeteyi bükmeden önce hafif ıslatırsanız kağıdı daha da ağırlaştırıp daha sert bir silah elde edebilirsiniz.

Gazetenin ucuna ip / bağcık takarak bunu fırlatılır bir silah haline getirmeniz de gayet mümkün. Ya da iki ucunu bantlayıp sağlamlaştırabilirsiniz.

Bu silahla surattaki kemiklerin hemen hemen hepsi kırılabilir. Ona göre kullanacağınız zaman dikkatli olun. Tabi en güzel yanı da ceketinizin cebinde bükülmüş bir cumhuriyet bulundurmak size hem karizma olarak, hem de güç olarak oldukça getiri sağlayacaktır. FRP ağzıyla +4 karizma, +9 güç, +9 çeviklik diyelim.

Bunu arkadaşlarınızın üzerinde denemeyin.

Neydi o kitabın adı yahu?

Gazete asla sadece gazete değildir!